Na płasie źniamiełaj rabiny
Zatorhaŭsia soniečny čub...
A ludzi ŭsio niešta rabiłi,
I straty nichto nie pačuŭ.
I doŭha kryvaviŭsia zachad,
Dzie promień apošni patuch,
A vobłaki viecier naŭzachap
Sušyŭ, jak pakošany łuh.
I skinuŭšy masku ŭ katoŭni,
Sabie, niepaznany, naŭmie,
Pustelniaj samotnaje poŭni
Prytomleny cień pramilhnie
I vyjdzie da rodnych uskrain,
I, bolš nie žadajučy strat,
Adnojčy pachvałicca Kain,
Što Soncu
byŭ rodny jon brat.
|
|
